Ο Μπούργος έδειξε τι είναι αυτό που χρειάζεται επιτέλους ο Αρης

Το κακό φαινόταν, όμως ποιος νοιαζόταν; Όποιος πέφτει από τα σύννεφα από την ήττα με 3-1 του Άρη από τον Παναιτωλικό μάλλον δεν είχε διαβάσει τα ανησυχητικά μηνύματα που εξέπεμπε η ομάδα του Μπούργος από το πρώτο επίσημο φετινό της παιχνίδι. Το μόνο εύκολο είναι να ρίξεις σήμερα τον λίθο του αναθέματος στον προπονητή (που ούτως ή άλλως αποτελεί παρελθόν) που έχει ένα τεράστιο ποσοστό ευθύνης για το χθεσινό ναυάγιο και την συνολικά κακή αξιοποίηση του υλικού που του δόθηκε αλλά δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος.

Εγώ προσωπικά- και δεν διεκδικώ καμία εύφημο μνεία- τις επιφυλάξεις μου για την προπονητική επάρκεια του Μπούργος τις είχα εκφράσει εδώ και καιρό. Άποψή μου είναι ότι εφόσον αποφασίζεις να κάνεις την οικονομική και αγωνιστική υπέρβαση, δημιουργώντας και ανακοινώνοντάς το με τον πλέον επίσημο τρόπο, το καλύτερο ρόστερ της σύγχρονης ιστορίας του club, φροντίζεις παράλληλα να το δώσεις να το αξιοποιήσει και ένα αντίστοιχου επιπέδου, προπονητικό τιμ.

Ο,τι κάνουν δηλαδή όλες οι ομάδες που βάζουν στόχο να περάσουν στην επόμενη πίστα του πρωταθλητισμού. Αν στον Άρη θεωρούσαν ότι το πακέτο το είχε ο Μπούργος, τότε όφειλαν να τον στηρίξουν και να τον βοηθήσουν. Αν πάλι είχαν κι αυτοί τις επιφυλάξεις τους τότε μάλλον η απόφαση που πάρθηκε χθες μετά την σφαλιάρα από τον Παναιτωλικό, έπρεπε να παρθεί είτε το καλοκαίρι είτε τουλάχιστον μετά τον αποκλεισμό από την Μακάμπι ώστε ο επόμενος να έχει και περισσότερο χρόνο. Είναι αλήθεια ότι ο αργεντινός έδινε συνεχώς… πατήματα για την ποιότητα της δουλειά του και την ικανότητά του να επωμιστεί το βάρος. Αμφιβολίες υπήρχαν από πέρσι κιόλα αλλά τις έκρυψε κάτω από το χαλάκι η απίστευτη ανατροπή με την ΑΕΚ. Εκεί έγινε, όπως φαίνεται το πρώτο λάθος… Η συνέχεια δόθηκε φέτος με τον αποκλεισμό από τη Μακάμπι που κλόνισε την εμπιστοσύνη στον προπονητή.

Τι του καταλογίζεται; Ότι η ομάδα είναι παντελώς αδούλευτη τακτικά. Δεν έχει πλάνο ούτε επιθετικά, ούτε αμυντικά. Δεν εμπνέει ασφάλεια και έχει χάσει την συγκρότηση που είχε την περασμένη σεζόν. Κοινώς μοιάζει με ένα σύνολο μερικών πολύ ικανών ποδοσφαιριστών που όμως δεν είναι ομάδα και δεν έχει αγωνιστική ταυτότητα. Ο προπονητής έδειχνε να μην έχει ειρμό στις σκέψεις του ή δεν ξέρει πως να τις εφαρμόσει. Όπως αυτό το χθεσινό 4-4-2 με τον Μάνου Γκαρθια δεύτερο εξάρι και τον Ιτούρμπε από την εξέδρα κατευθείαν στην ενδεκάδα. Αν ήθελε σώνει και καλά να συνεχίσει να παίζει με 4-4-2 αυτό δεν γίνεται με τον Γκαρθία στα χαφ ούτε με μεσοβέζικες λύσεις ώστε να χωρέσουν όλοι στην ενδεκάδα. Ο Μπούργος έδειχνε επίσης φανερά απόμακρος. Δεν επένδυσε ποτέ στις σχέσεις του με τους εν Ελλάδι συνεργάτες του, δημιουργώντας από την αρχή μια απόσταση, εμπιστευόμενος μόνο τον ένα και μοναδικό συνεργάτη που έφερε μαζί του.

Ο Αρης αυτό που χρειάζεται από τον επόμενο προπονητή του είναι να αποφασίσει τι θα παίξει και πως θα το υποστηρίξει με βάση τα χαρακτηριστικά όσων έχει στη διάθεσή του και στη συνέχεια να βάλει αυτούς που αξίζουν ανεξαρτήτως ονόματος. Ο Αρης περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη από ένα σοβαρό προπονητικό επιτελείο που θα βάλει μια τάξη στο τακτικό κομμάτι, θα επαναφέρει την ένταση που δεν βγάζει πλέον η ομάδα με πιο στοχευμένες προπονήσεις, θα μοιράσει συγκεκριμένους ρόλους δίνοντας μια αγωνιστική ανακατεύθυνση. Το άσχημο και δύσκολο συνάμα είναι ότι όλο αυτό θα κληθεί να το κάνει εν μέσω αγώνων.

Βέβαια, όπως ανέφερα και πιο πάνω ο Μπούργος δεν είναι ο μοναδικός που έχει την ευθύνη. Ο Αρης έχει μερικές οφθαλμοφανείς χτυπητές αδυναμίες στο ρόστερ του. Εχει τεράστιο θέμα στα αμυντικά χαφ και ομάδα, στο ελληνικό πρωτάθλημα, δίχως έναν παίκτη αναφοράς μπροστά από τα στόπερ, δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει (να πούμε ότι ήταν λάθος η απομάκρυνση Σάσα, Σούντγκρεν δεν ωφελεί πλέον σε κάτι). Ο Ντουκουρέ είναι μια χρήσιμη ρεζέρβα αλλά όχι αυτός στον οποίο θα στηριχτεί ο Αρης. Ο Ντιόπ παραμένει δυο σχεδόν μήνες από τον ερχομό του ανέτοιμος να επωμιστεί περισσότερες ευθύνες. Φάνηκε με το που μπήκε στο ματς και υπέπεσε στο τραγικό λάθος δίχως μάλιστα να κυνηγήσει τη φάση. Για τον Νταμπό, ούτε κουβέντα. Επίσης, και συμπαθάτε με, η ομάδα φαίνεται να έχει… θέμα και στα δυο άκρα της άμυνας. Χθες ειδικά η μεγάλη ζημιά έγινε από την κάκιστη εικόνα των Εμπακατά, Πίρσμαν. Δεν ξέρω στις λίγες μέρες που απομένουν ως το τέλος των μεταγραφών στην Ελλάδα ποιες ανορθογραφίες μπορούν να καλυφθούν με προσθήκες αλλά μια κάποια λύση ενδεχομένως θα μπορούσε να είναι η αποσυμφόρηση του ρόστερ με παίκτες που μοιάζουν πλεονάζοντες ή δεν έχουν δικαιολογήσει τα χρήματα με τα οποία αμείβονται. Αυτό που φυσικά προβληματίζει είναι και κάτι ακόμη που λειτούργησε ενισχυτικά της απομάκρυνσης Μπούργος. Ότι με εξαίρεση τον Πάλμα, η φθίνουσα εξέλιξη όλων των ποδοσφαιριστών που πέρυσι αποτέλεσαν ορόσημο για την πορεία της ομάδας. Μπράμπετς, Φαμπιάνο το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Η χρονιά είναι στην αρχή της και δεν χάθηκε πραγματικά τίποτα όσον αφορά τους στόχους. Ο Άρης μοιάζει να θέλει να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή, αποφασίζοντας ορθά να πορευθεί με νέα προπονητική ομάδα. Ο χρόνος πλέον θα δείξει τι διορθώνεται και τι ο Άρης αναγκαστικά θα το κουβαλήσει για το υπόλοιπο της χρονιάς. Είμαστε ακόμη στην αρχή, ωστόσο πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι έτσι η ομάδα δεν μπορεί να υλοποιήσει τους φετινούς μεγαλεπήβολους στόχους της. Το ότι όμως κάθε χρόνο γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές είναι μια κάποια ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά και είναι κάτι που προκαλεί ανησυχία για το αν το λάθος- όπως αποδείχθηκε- με την επιλογή Μπούργος δεν θα διορθωθεί με μια νέα εσφαλμένη επιλογή.

ΥΓ. Η απομάκρυνση Μπούργος έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά. Ήταν η μισή δουλειά που έπρεπε να γίνει άμεσα. Η άλλη μισή, για να έχει αντίκρισμα η αλλαγή, θα καθοριστεί από την διάδοχη κατάσταση… και τα κριτήρια στην επιλογή της!